Jak piasek

Jak piasek w klepsydrze
zmysłowo, równiutko
sypiesz się gołąbko,
namiętnie, mięciutko.

Czas minął, co teraz,
nie warto się pytać,
odwrócisz się zgrabnie,
znów będziesz się sypać.

Zakochany

Żeby zdobyć laski łaskę
mógłby robić za podpaskę.

W zimie

W zimie lubię mroźne dni
i wrzące dziewczyny.
Że można się poparzyć?
Świetnie,
kocham z nimi się parzyć.

Profanum uświęcone

KADS, ważny etap w moim życiu,
nauczył mnie, że bez różnicy
jak szczytne cele i wyznanie,
taliby w spodniach i spódnicy
dzielą i rządzą bez skrupułów,
układ i pieniądz ma znaczenie,
wszelkie zasady niezasadne,
w pogardzie prawda, wybaczenie.
W imię świętości święte kłamstwo
milsze zwierzchnościom, co tam fakty,
toczy się ferment miodu z mównic,
obce proroki tyczą trakty.
Nie chcę za dużo mówić więcej,
sprzeciw wobec nich, Stwórcy przeczy,
profanum z sacrum nie rozróżnisz,
prawie dwa wieki dogmat skrzeczy.
Lecz wdzięczny jestem Najwyższemu,
za dar przyjaciół, doświadczenie,
lepiej mi pisać sprośne świństki,
w szczerości znaleźć oczyszczenie.

Polowanie rozpoczęte

Polowanie rozpoczęte,
czas budować stosy,
zanim pierzchną czarownice
z rozwianymi włosy.

Mały lalkarz spuszcza chybko
na łowy ogary,
krwi spragnione pianę toczą
i młodszy, i stary.

Jedni jeszcze w sznurkach bieżą,
wygi już bez smyczy,
lecz wsłuchane w kukiełkarza,
gdy pod nosem syczy.

Dwie pacynki dla ozdoby,
ręcznie sterowane,
główki na środkowych palcach
wymodelowane.

Czy to taki teatr lalek,
może demokracja?
Mgła opadnie i wychynie
swojska pisdokracja.

Czarownica

Odleciała nocną porą,
wróciła o brzasku,
miotłę za piec odstawiła,
niech krzepnie w potrzasku.

Całą nockę wywijała,
na kiju od miotły,
odleciała kilka razy,
teraz kij już wiotki.

Za piec dziada niech odzipnie
przez dzionek do zmroku,
by wieczorem mu na powrót
czaru zadać i uroku.

Mieszko I

Mieszka I szczątki
badać chcą naukowcy,
może ród od Wikingów
bierze i jest nam obcy,
lub nasz, lecz patriotyzm
szwankować zacznie rzeszom,
i wiara, jeśli geny
zawdzięcza Mojżeszom.