Cudna sprawa

Gdybym tak zginął w wojnie jakiej,
nie okrzykujcie bohaterem,
ani mych szczątków nie plugawcie
bukietem kwiecia, ni orderem.

                    Niech sczeźnie mowa pogrzebowa
                    z tym co ją z siebie wypluć zechce,
                    nic nie są warte próżne dzieła,
                    nieżywym na nic, żywych łechce.

Nigdy się więcej nie spotkany
na tym padole, ani w niebie,
gdy święty spokój raz jest dany,
niemoce i marzenia grzebie.

                   Tam przyszłość trwogą nie napawa,
                   spokój i cisza, i sen wieczny,
                   niezwykłość i cudowność sprawia,
                   że już zazdroszczę nieobecnym.

Ostatnia wola na odchodne,
zewłok niech będzie spopielony,
by nie mógł w dupie nikt pogrzebać,
a na wierzch kamień, niebielony.